ภาพยนตร์ดราม่าครอบครัว (หนักมาก) ที่ดัดแปลงมาจากละครเวทีรางวัลพูลิตเซอร์ เล่าเรื่องราวของครอบครัวเวสตันที่กลับมารวมตัวกันอีกครั้งที่บ้านพ่อแม่แถบชานเมืองโอกลาโฮมา เมื่อเบเวอรี (แซม เชฟฟาร์ด) พ่อของพวกเธอได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ลูกสาวทั้งสามจึงต้อง (จำใจ) กลับมาเจอ ไวโอเล็ต (เมอรีล สตรีป) คุณแม่ผู้แสนร้ายกาจ ที่ทั้ง กินเหล้าเมายา ปากจัดไม่ไว้หน้าใคร ด่าได้แม้กระทั่งลูกของตัวเอง โดยเฉพาะกับลูกสาวคนโต บาร์บาร่า (จูเลีย โรเบิตส์) ที่ทั้งสองไม่กินเส้นกันอย่างแรง!

แนะนำตัวละคร

ไวโอเล็ต เวสตัน
คุณแม่ที่ (ไม่) ควรเอาเยี่ยงอย่าง

เป็นตัวอย่างคุณแม่พันธุ์ร้ายขนานแท้ ทั้งกินเหล้า สูบบุหรี่ ติดยา เธอมีปมครอบครัวมาจากแม่ของเธออีกทีหนึ่งทำให้เธอแสดงออกแบบเดียวกับที่เธอโดนใส่ลูก ๆ และถึงแม้เธอจะดูเหมือนไม่แคร์ลูก ๆ แต่พอเอาจริง ๆ แล้วเธอก็รู้สึกโหยหาความรักจากลูกสาวเธอเหมือนกัน สังเกตุได้จากตอนที่ ไวโอเล็ต ตัดพ้อใส่ บาบาร่า เรื่องที่เธอเป็นมะเร็งแต่กลับไม่มีลูก ๆ มาเยี่ยมเธอแต่อย่างใด นอกจากนี้เธอยังเป็นคนขี้เหวี้ยง ขี้วีน พูดแทงใจดำใส่ทุกคนจนคนเขาเอือมระอา ทำให้เราต่างคิดถึงจุดจบของเธอว่าจะเป็นแบบไหน

บาร์บาร่า เวสตัน/ โฟร์ดแฮม
แม่เป็นแบบไหน ลูกก็เป็นแบบนั้น

บาร์บาร่าเป็นลูกสาวคนโตสุดที่รักของพ่อ โดยบาบาร่าเองก็มีนิสัยไม่ต่างกับไวโอเล็ตสักเท่าไร หากเปรียบเทียบให้เห็นชัดก็เหมือนกับ Hulk ถ่ายเลือดให้ She – Hulk ทำให้บาบาร่ามีนิสัยขี้เหวียง ชอบพูดจาร้าย ๆ ใส่กับคนในครอบครัว และเมื่อเวลามาเจอกับไวโอเล็ตก็เหมือนกับเอาน้ำมันไปราดใส่ไฟทำให้เกิดการปะทะอารมณ์กันเกือบทุกครั้ง อีกจุดหนึ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับบาบาร่าก็คือเธอมีลูกสาวเหมือนกัน ทำให้อดคิดไม่ได้ว่าจุดจบของครอบครัวเธอจะเป็นเหมือนกับครอบครัวเวสตันหรือไม่

ไอวี่ เวสตัน
จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีความรักกับลูกพี่ลูกน้อง

ไอวี่ เวสตัน ลูกสาวคนที่สองของครอบครัว ที่ไม่ค่อยผูกพันธ์กับครอบครัวสักเท่าไร เธอมีความคิดว่าพี่น้องก็แค่คนที่มีพันธุกรรมเดียวกันเท่านั้น และเธอมักจะน้อยใจอยู่เรื่อย ๆ เป็นเพราะเธอเป็นคนเดียวที่ต้องมาดูแลแม่ขณะที่คนอื่นหนีไปสร้างครอบครัวกันหมด นอกจากนี้เธอยังคบกับลิตเติ้ลชาล์ลลูกของน้าแท้ ๆ ของเธอ แต่เมื่อเธอมารู้ความจริงก็ทำให้เธอถึงกับอึ้ง

คาเรน เวสตัน
ลูกคนเล็กติดผู้ชาย

คาเรน เวสตันลูกคนสุดท้องของครอบครัวที่สนใจแต่เรื่องผู้ชาย สังเกตุได้จากฉากตอนนั่งรถกับพี่สาวที่เธอจะพูดถึงแต่เรื่องของตัวเองกับเรื่องของแฟน ทั้ง ๆ ที่พ่อตัวเองพึ่งจากไป

รีวิว

นอกจากละครเวทีเรื่องนี้จะคว้ารางวัลพูลิตเชอร์มาครองได้แล้ว August: Osage County เวอร์ชั่นภาพยนตร์ยังสามารถเข้าชิงรางวัลออสก้าถึง 2 สาขาด้วยกัน ได้แก่ นักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมของ เมอรีล สตรีป ในบทคุณแม่จอมเหวี้ยง และ นักแสดงสมทบของ จูเลีย โรเบิตส์ ในบทบาบาร่าลูกสาวคนโตของครอบครัวซึ่งแบกรับปัญหาเอาไว้ ซึ่งก็ไม่แปลกใจว่าทำไมทั้งสองถึงได้เข้าชิงเนื่องจากทั้งคู่เคมีเข้ากันมากถึงแม้จะเป็นเรื่องด่าทอแดกดันซึ่งกันแล้วกันก็ตาม

ทางด้านการดำเนินเรื่องในช่วงต้นจะดำเนินไปอย่างช้า ๆ อาจจะมีงงนิดหน่อยว่าใครเป็นใครแต่พอมากลางเรื่องหลังจากที่ทุกคนมาพร้อมหน้ากันอยู่บนโต๊ะอาหารเนื้อเรื่องจะเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ (ด่ากันมันมาก) และเราจะค่อย ๆ รับรู้ปมปัญหาภูมิหลังของแต่ละคนมาเรื่อย ๆ จนทำให้เรารู้ถึงเหตุผลว่าทำไมแต่ละตัวละครถึงแสดงออกมาอย่างงี้

โดย August: Osage County จะเป็นการจำลองสถานการณ์บ้านแตกได้อย่างน่าทึ่งและเป็นเรื่องที่เอื้อให้กับนักแสดงปล่อยพลังพ่นไฟออกมาได้ดีเรื่องหนึ่ง และถึงแม้จะดัดแปลงมาจากละครเวทีแนวตลกร้าย (Black Comedy) แต่ถ้าเจอเหตุการณ์อย่างงี้จริง รับรองเลยว่าทุกคนตลกไม่ออกแน่ ๆ

เก็บตกเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย

– August: Osage County กวาดคะแนนจาก IMDb ไปถึง 7.4/10 ส่วน Tomatometer ได้ไป 64%

– August: Osage County ถือเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่รวมนักแสดงชั้นนำ เช่น เมอรีล สตรีป, จูเลีย โรเบิตส์, ยวน แม็คเกรเกอร์ และ เบเนดิกต์ คัมเบอร์แบตช์

– นิตยสารบันเทิงวาไรตี้ได้จัดระดับ 10 ฉากสุดประทับใจ ซึ่ง August: Osage County ก็มีฉากที่ติดอันดับนั้นคือฉากที่ทะเลาะกันแล้วบาบ่าร่าไปแย่งยาจากมือแม่ และฉากที่เถียงกันบนโต๊ะกินข้าวกับ ไวโอเล็ต และ ไอวี่ ที่ทำให้เกิดประโยคฮิต “กินปลาซะ”

– เนื้อเรื่องส่วนมากจะพุ่งประเด็นไปที่การถ่ายทอดนิสัยระหว่างครอบครัวสังเกตุได้จากบทพูดของไอวี่ที่คิดว่าครอบครัวเป็นการถ่ายทอดทางพันธุกรรมและบทพูดของพ่อลิตเติ้ลชาล์ลที่ว่าภรรยาตัวเองว่าทำไมต้องพูดร้าย ๆ กับครอบครัวตัวเอง รวมไปบาบาร่าที่การแสดงอารมณ์ของเธอไม่ต่างจากแม่ตัวเองสักเท่าไร