200 Pounds Beauty

200 ปอนด์ แต่ก็ยังรักเธอนะ “ฮันนะ”

:: เนื้อเรื่องย่อ ::

ระหว่างบรรทัดขณะที่ผมกำลังนั่งปลุกปั้นบทความชิ้นนี้อยู่นั้น เพื่อนสาวคนหนึ่งของผมก็โทรมาเล่าให้ฟังว่า “คันนะซัง คนจะสวยช่วยไม่ได้ มันฮามากกว่าในหนังอีกนะ แวะมาเอาไปอ่านดูก่อนดิ แค่ 5 เล่มเอง”หลังอ่านจบ 200 Pounds Beauty ฉบับการ์ตูน (จากฝีมือการรังสรรค์ปั้นแต่งเรื่องราวแบบโก๊ะๆโดย ยูมิโกะ ซูซูกิ) จริงดังว่า ‘มันสนุกจริงๆ’ อย่างที่เพื่อนผมสาธยายให้ฟังจริงๆ ครับ (ฉบับการ์ตูนอ่านสนุกยังไงนั้น ผมคงไม่เล่าให้ฟังหรอก ไปหาอ่านกันเอาเอง อิอิ)

สาวคนใดมีเพื่อนรูปร่างอุ้ยอ้าย หุ่นอ้วนท้วนอุดมสมบูรณ์เกินกว่าปกติดั่ง “เทพธิดาช้าง” บนเวทีประกวด ล่ะก็ อาจรับรู้ถึงความรู้สึกของเพื่อน (ธิดาช้าง) ข้างกายได้เป็นอย่างดีว่า แท้จริงแล้ว She ก็อยากผอม อยากสวย อยากหุ่นดีเหมือนสาวผอมกระโปรงรัดกันทุกคนนั่นแหละ หรืออาจจะยิ่งกว่าด้วยซ้ำไป! (ถ้าหากพวกหล่อนมีเงินมากพอที่จะดลบันดาลทำศัลยกรรมได้ทั่วเรือนร่าง) และที่สำคัญเรื่อง ‘ผู้ชาย’ เธอเองก็อยากได้ อยากมี แฟนหนุ่มหล่อๆเป็นคู่เคียงแนบกายเหมือนกันนะ! (หรือจะเถียงงง….ว่าไม่จริง!!!)

น้ำหนัก 200 ปอนด์ ของ ‘ฮันนะ’ (คิม อาจอง จาก When Romance Meets Destiny) จึงเป็นปัญหาหนักอกในใจระดับมโหฬาร โดยเฉพาะเพื่อให้ได้ใจ ‘ฮาง ซานจุน’ (รับบทมาดขรึมโดย จู จินโม คนรักแสนดีในหนังอารมณ์เหงาอย่าง Wanee and Junah) โปรดิวเซอร์หนุ่มหล่อที่ ฮันนะ คลั่งไคล้และเฝ้าฝันว่าซักวัน ซางจุน จะเหลียวมาสนใจเธอบ้าง ครั้งหนึ่งฮันนะเพ้อถึงขั้นเพี้ยนสุดๆ “คุณคือความฝันเดียวที่ทำให้ฉันยังมีชีวิตอยู่”

ถึงแม้ฮันนะจะหลงละเมอเพ้อพกอยู่ในโลกความฝันเกินจริงไปบ้าง แต่ตัวตนข้างในจิตใจของเธอก็ช่างงามเหลือหลาย (ยิ่งกว่าคำให้การของนางสาวไทยซะอีก) นั่นคือ ‘เธอรักผู้คนรอบข้างมากกว่ารักตัวเอง’โดยเฉพาะ พ่อผู้ป่วยเป็นโรคประสาท อยู่ในโรงพยาบาล โดยในเวลาว่างเธอมักไปเยี่ยมเยียนและเต้นรำกับพ่ออยู่เป็นประจำ (ถึงแม้ในโลกความเป็นจริงเธอมักจะเป็นตัวตลกโดนเพื่อนร่วมงานดูแคลนอยู่บ่อยๆก็ตามที) คงเพราะความเป็นคนซื่อ เฉิ่ม คละเคล้าเข้ากับความเปิ่นซุ่มซ่ามของเธอนี่แหละ ทำให้สวรรค์ผู้มีตายังคงไม่ใจร้ายเกินไปนัก พระเจ้าเบื้องบนจึงประทานพร ‘เสียงสวรรค์’ มาให้ฮันนะไว้เป็น ‘พรสวรรค์’ ทดแทนกับหุ่นอ้วนๆ อุ้ยอ้ายของเธอ

แถมเจ้าเสียงสวรรค์ที่ว่ายังกลับกลายเป็นส่วนหนึ่งของรายได้เสริม (เซ็กซ์โฟน) ทางโทรศัพท์ให้ฮันนะอีกต่างหาก เพราะอาชีพหลักจริงๆของเธอก็คือ ‘การเป็นนักร้อง’ ( แบล็คอัพ) ให้กับ ‘แอมมี่’ แม่นักร้องหุ่นเพรียวลม ผิวเข้ม สุดเซ็กซี่ ซึ่งมีรูปโฉม ‘ โนตม’ รวมทั้งท่าเต้นสุดเย้ายวนมาการันตีทดแทนเสียงห่วยๆของเธอ

จนเมื่อวันหนึ่งฮานะมารู้ความจริงจาก (เสียง) สุภาพบุรุษแสนดีที่เธอหลงปลื้ม ว่าสิ่งทั้งหมดที่ซางจุนทำก็เพื่อผลประโยชน์ทางด้านธุรกิจเพียงอย่างเดียว ไม่เคยมีใจหรือจริงใจกับฮานะเลยแม้แต่น้อย ฮันนะร่ำไห้กับความรันทดที่ตนเกิดมาเป็นคนอ้วน และหวังฆ่าตัวตายเพื่อหลีกหนีสารพันปัญหาที่ย่ำกรายเข้ามากระทบกระเทือนจิตใจ…ทว่า…ความหวังเดียวสำหรับฮันนะนอกจากฆ่าตัวตายแล้ว เธอจึงตรึกตรองและคิดขึ้นมาฉับพลันทันทีได้ว่านั่นคือ ‘การไปทำศัลยกรรม’ (ตั้งแต่หัวจรดเท้า -ซึ่งนั่น ก็เป็นผลพลอยซวยตามมา ทำให้ทางสตูดิโอปั่นป่วนกับการหาเสียงสวรรค์มาแทนฮันนะเช่นกัน)

และในที่สุด เมื่อทอดน่องพ้นผ่านวันคืน ผ่านพ้นห้วงยามรัตติกาลมาเนิ่นนานหลายเดือน จากหญิงสาวขี้เหร่ในวันวาน ก็กลับมางามระหงเฉิดฉายเหมือนดารา/นางแบบท่ามกลางผู้คนบนท้องถนนไม่อายใคร (แต่ยังคงความเปิ่น เฉิ่ม ซุ่มซ่าม โก๊ๆ รวมไว้ในตัวเธอได้อย่างครบครัน) จากฝีมือแพทย์ศัลยกรรมชั้นเลิศ ซึ่งทำให้ความฝันของฮันนะเป็นจริงขึ้นมา

ย่อหน้าต่อจากนี้ จึงถือเป็นความฝันอันสูงสุดของหญิงอ้วนทุกคนที่อยากเป็นได้ในชีวิตจริง… ก็เมื่อหญิงสาวหุ่นอ้วนอุ้ยอ้ายอย่างฮันนะ กลายเป็นที่รักของสังคมขึ้นมา มันจึงเหมือนเธอได้เกิดขึ้นมาใหม่อีกครั้ง เพราะไม่ว่า ฮันนะจะเดินย่ำกรายไปที่ไหนก็มีแต่ผู้คนให้ความสนใจเหลียวมองในความสวยของเธอ ชายหนุ่มมากหน้าหลายตาจับจ้องฮันนะเหมือนกับดารา/นางแบบบนหน้าปกนิตยสาร ฮันนะกลายเป็นอาหารตาระดับห้าดาวที่ทุกคนหมายปองขึ้นมาทันที ซึ่งจะว่าไปแล้ว ‘เปลือกนอก’ (ความสวย) ที่ฉาบเคลือบอยู่ภายนอกรูปร่างอันสวยสง่าของเธอนั้น แม้จะดูสวยเพริศพริ้งเพียงใด แต่ก็ยังคงเป็น ‘ของปลอม’ อยู่วันยันค่ำในใจของผู้ที่ไปทำศัลยกรรมมา

คำว่า “เปลือกนอก” แม้จะดูเป็นคำพูดที่กล่นเกลื่อนว่าอันที่จริง “อย่ามองคนแค่รูปลักษณ์ภายนอก” ทว่าในความเป็นจริงแล้ว ‘คนส่วนใหญ่’ ก็มักให้ความสำคัญและมองโฉมงามแต่ภายนอกมิใช่หรือ? มีใครบ้างจะมองหยั่งลึกเข้าไปตัวตนข้างในว่า ถึงคนนั้นจะไม่หล่อ ไม่สวย แต่ภายในจิตใจลึกๆ เขาเป็น ‘คนดี’

ผู้กำกับอารมณ์ดีอย่าง คิม ย็องฮวา (Oh! Brothers) จึงเสียดสีผู้คนในเกาหลีที่ต่างพึ่งพาความสวย ด้วยการไปทำศัลยกรรมพลาสติกว่า “คนเราทุกวันนี้ หมดแล้วซึ่งอารมณ์อันละเมียดละไมที่จะมาสนใจใส่ใจผู้คนจากข้างในจิตใจอย่างถ่องแท้ ผู้คนทุกวันนี้รู้จักกันเพียงผิวเผินด้วยกันเท่านั้นจากภายนอก” เจนนี่ เพื่อนสนิท ฮันนะ จึงเหน็บแนมแกมจิกกัด (คนที่ไปทำศัลยกรรม) ว่า “การไปทำศัลยกรรมมันไม่ใช่ผู้หญิงหรอก แต่มันคือปีศาจ”

ถึงตอนนี้ฮันนะจะกลายเป็น “เจนนี่” มีผู้คนให้การยอมรับสมดั่งใจ (เธอกลายเป็นเบอร์หนึ่งเข้ามาแทนที่แอมมี่) แต่ตัวตนที่เฉิดฉายในโลกแห่งความจริงและโลกมายาในการเป็นนักร้องชื่อดัง มีแฟนๆให้การตอบรับท่วมท้น สิ่งเหล่านี้กลับลิดรอนสิทธิส่วนตัวรวมทั้งตัวตนฮันนะไปเกือบหมดสิ้น เธอต้องจ่ายราคาค่างวดให้กับสิ่งจอมปลอมที่เธอได้รับมาด้วยการสูญเสียเพื่อนรัก, สูญเสียพ่อ (ซึ่งเธอแสร้งทำเป็นไม่รู้จักอย่างไร้เยื้อใย) และเหนืออื่นใด ไม่ว่าฮันนะจะกลายเป็นเจนนี่ที่สวยงดงามเพียงใด เธอก็ไม่มีวันได้ใจซางจุนมาครอบครองเหมือนที่คิดไว้ ฮันนะจึงรับรู้ว่าเธอไม่ได้มีความสุขในร่างกาย “ใหม่” ภายใต้ชื่อเจนนี่คนสวยเลยแม้แต่น้อย แต่กลับ เริ่มคิดถึงตัวตน “เก่า” ครั้นเป็นฮันนะอ้วนมากกว่าว่า มันมีค่าสำหรับเธอเพียงใด

200 Pound Beauty จึงกลายๆเป็นหนังสั่งสอนศีลธรรมของผู้กำกับคิม อยู่ไม่น้อยว่า อันที่จริงสิ่งที่พระเจ้าประทานมาให้มันก็ดีอยู่แล้ว อย่าไปปรับ เปลี่ยน เสริม เติม แต่งให้มันดูดีมากไปกว่านี้เลย คิมเลยนำเสนอประเด็นเหล่านี้ออกมาในรูปแบบของหนังตลก สนุกสนานมากกว่าท่าทีจริงจัง เพื่อให้คนดูไม่เครียดจนเกินไปนัก “ปรัชญาในการทำหนังตลกของผม คือ ความตลกจะเริ่มต้นจากความเจ็บปวดเสมอ” คิมว่า

“แต่การจะพูดเรื่องความเจ็บปวดนั้นไม่ได้แปลว่าเราต้องย้ำเน้นแต่จุดเจ็บปวดเสมอไปผมเชื่อในหนังที่ผสมความสุขกับความเศร้าเคล้ากันโดยยังมีทั้งความเรียบง่ายและสดใสมากกว่าดังนั้นสำหรับผมแล้วหนังตลกจึงต้องประกอบด้วย “น้ำตากับรอยยิ้ม” ครับ”

::  ข้อมูลเกี่ยวกับภาพยนตร์  :: 

:: ภาพประกอบภาพยนตร์เพิ่มเติม ::

ดูหนังตัวอย่าง 200 Pounds Beauty 200 ปอนด์แต่ก็ยังรักเธอนะ