เชนกลัวจนแทบจะเป็นบ้าแต่ก็ไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับใครหลังจากคืนนั้นเหตุการณ์สยองขวัญต่างๆ เหมือนกับที่ตัวละครในหนังเรื่องวิญญาณอาฆาต เผชิญรุมเร้าเข้าใส่เชนจนกระทั่ง ส้ม พนักงานเดินตั๋วที่เป็นแฟนเก่าของเชน เค้นจนได้รู้ความจริงส้มบอกกับเชนว่าหนังผีเรื่องนี้สร้างมาจากเหตุการณ์จริงในอดีต

และผีชบาเคยมีตัวตนอยู่จริงๆ ทั้งคู่ตัดสินใจช่วยกันค้นหาคำตอบแข่งกับเวลาว่าทำไมเหตุการณ์ในหนังผีเรื่องนี้จึงเกิดขึ้นกับเชนที่สำคัญพวกเขาจะหยุดมันอย่างไรก่อนที่เชนจะต้องตายตอนจบเหมือนกับพระเอกในหนัง)

จากฉายา “จิมมี่ เดอะ คาเพนเตอร์” ที่ทั้งรุ่นพี่และเพื่อนต่างเรียกขานเพราะตอนเรียนอยู่คณะนิเทศศาสตร์จุฬาฯ ได้มีโอกาสเป็นคนทำฉากละครเวทีของคณะ ที่แลดูเจนจัด ชำนาญงานนักจนผลงานโดดเด่นเข้าตาเป็นเพราะได้สั่งสมฝึกวิชาการเป็นช่างไม้มาจากคุณพ่อบังเกิดเกล้าตั้งแต่ช่วงสมัยปิดเทอม ม.ต้น ถึง ม.ปลาย เพราะคุณพ่อชอบทำและประดิษฐ์อะไรเอง หน้าที่ลูกมือเลยตกเป็นของ “จิม” อย่างไม่ต้องสงสัยไม่ว่าจะทำตู้ โต๊ะ ตั่ง เตียงชั้นวางหนังสือหรืออะไรก็ตามที่พ่อคิดค้นขึ้นมาเลยได้พื้นฐานการวัด ตัด ตอก เลื่อยตรงนี้มา เพื่อนๆพี่ๆน้องๆในคณะเลยยกตำแหน่งหน้าที่การทำฉากให้ทุกสมัยเพราะเด็กนิเทศส่วนใหญ่จะไม่ถนัดการสร้างโครงต่างๆ เท่าคณะสถาปัตย์อยู่แล้ว ฉายา“จิมมี่ เดอะคาเพนเตอร์” จึงได้มาด้วยเหตุฉะนี้แล

จากคนที่ชอบทำหนังสั้นและอยู่ในวงการหนังสั้นมาตลอดตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยจนเรียนจบถึงจบแล้วก็ยังคงเดินหน้าทำต่ออีกเพราะรู้สึกรักและสนุกในการทำหนังสั้นที่ได้คิดและสามารถนำความคิดไอเดียต่างๆมานำเสนอถ่ายทอดเป็นภาพที่ดูได้จริงๆ และฝีไม้ลายมือก็เจ๋งเข้าขั้นได้รางวัลการันตีมามากมายทั้งไทยและเทศอีกต่างหากจึงเป็นที่รู้จักในแวดวงคนทำหนังสั้นด้วยกันอย่างดี
จากคนสร้างสรรค์คนเขียนบทหนัง “ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ” และ “แฝด” ที่ทำผู้คนหวาดผวากันมาแล้วทั้งประเทศ โดยน้อยคนนักที่จะรู้ว่า คนที่เห็นแววแล้วชักนำเป็นป๋าดันเข้าสู่วงการการเขียนบทนั้นก็คือผู้กำกับฯหนังผีฝีมือฉมังอย่าง “โต้ง – บรรจง ปิสัญธนะกูล” ผู้กำกับฯชัตเตอร์และแฝดที่ได้ดูหนังสั้นและเกิดชื่นชอบในผลงานเขาเข้าอย่างจัง เลยชักชวนให้มาเขียนบทหนังทั้งสองเรื่อ แถมเป็นการดึงตัวให้มาเขียนบทหนังตั้งแต่ยังเรียนอยู่ที่จุฬาเสียด้วยซ้ำซึ่งเรียกว่าป๋าโต้งบรรจงเป็นแมวมองที่สายตาแหลมคมเห็นแววของหนุ่มคนนี้และเลือกใช้ได้ถูกที่และถูกทางจริงๆ 

สู่การทำหนังใหญ่ หนังผีๆ เฮี้ยนๆ และเรื่องหลอนๆที่เค้ากลัวที่สุดในชีวิตเพราะไอเดียดันเกิดเลยเถิดคิดบรรเจิดต่อว่าถ้ามีผีในหนังมันตามเราไปจริงๆ จะเป็นอย่างไร จะเกิดอะไรขึ้น !? แล้วโอกาสก็มาถึง ทันทีที่เขียนบทแฝดใกล้จบ ก็ลงมือเขียนบทหนังเรื่องนี้ทันที โดยใช้เวลาปีครึ่งในการกลั่นกรองไอเดียและประสบการณ์รวมฮิตหนังผีที่อัดแน่นอยู่เต็มหัว บวกกับใช้ความขี้กลัวของตัวเองมาเป็นบรรทัดฐาน ประมาณว่าถ้าตัวเองกลัวอะไรก็จะใส่อันนั้นเข้าไปในหนังด้วย โดยได้ผู้ ช่วยเขียนบทกิตติมศักดิ์มาร่วมเสริมเติมแต่งในรายละเอียดเพิ่มความน่ากลัวด้วยอย่าง “โต้ง บรรจง” และ “โอ๋ ภาคภูมิ” ผู้กำกับชัตเตอร์ ฯ และ แฝด, ”โขม ก้องเกียรติ” ผู้เขียนบทลองของ และ “อมราพร” มือรางวัลคนเขียนบทประจำจีทีเอช แต่กว่าจะสรุปลงตัวมาเป็นเรื่องราวทั้งหมดนี้ได้ ต้องเขียนเรื่องปาเข้าไปกว่า 20 โครงเรื่อง โดยมีคอนเซ็ปต์เดิม แต่ตัวละครหรือสิ่งที่เจอ ต้นสายปลายเหตุของเรื่องจะคิดไว้แตกต่างกันไปจะว่าไปก็สามารถนำไปทำหนังเรื่องอื่นๆได้อีกหลายเรื่องเลยทีเดียวที่เขียนได้เยอะอาจเป็นเพราะตั้งแต่ตอนเขียนบทชัตเตอร์ฯ “จิม”โดนอัดให้ดูหนังผีเป็นตั้งๆ เรียกว่าดูจนชิน ดูจนรู้จังหวะว่าผีจะออกมาตอนไหน เลยคิดว่าน่าจะมีส่วนส่งผลให้มีไอเดียมาแตกความคิดออกได้มากมายอย่างนี้

มาถึงลุคของผีในหนังเรียกว่าเป็นไอเดียของผู้กำกับที่มาจากภาพฝังใจตอนเด็กๆ คือตั้งแต่ตอนอยู่ป.3 ที่มีข่าวรถแก๊สระเบิดบนถนนเพชรบุรีแล้วเป็นภาพข่าวบนหน้า1 ของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ เป็นภาพคนเดินบนถนนเพชรบุรีโดยที่ผิวหนังลอก ตัวถลอกปอกเปิดทั้งตัวผมก็ถูกไหม้จนเห็นหนังหัวเหมือนโดนไฟคลอกแบบสดๆ มาเดินอยู่กลางถนน มันกลายเป็นภาพจำที่น่ากลัวแล้วติดตามาจนถึงทุกวันนี้ เลยอยากสร้างคาแร็คเตอร์ให้ผีในเรื่องนี้โดนไฟคลอกเหมือนอย่างที่เราเคยกลัวเพราะผู้กำกับตั้งปณิธานไว้ว่าอยากทำให้คนอื่นเค้ากลัวบ้าง เพราะไม่อยากกลัวคนเดียวอยากให้คนดูได้รู้สึกว่าถ้าได้เจอผีในสภาพนี้ที่ไหนยอมตายดีกว่าอย่ามาหลอกกันเลยซึ่งลุคผีที่ได้มาก็ถูกใจมากเพราะเรียกว่าตรง และชัดเจนกับภาพในหัวของผู้กำกับอย่างมาก